Vic, antiga ciutat d´Osona

Al nord de Barcelona i al oest de Girona es troba una bonita ciutat què sembla una població del passat. Vam anar hi (la meva dona i jo) el passat dijous, ja que la ciutat festejava el seu mercat medieval.

Vic, capital de la comarca catalana d´Osona. Sabiem que feia fred, ja que esta lluny del càlid mar mediterrani.
Amb tal d´arribar-hi d´hora, agafavem el tren de les nou i trentasis minuts del mati. BCN-Montcada-Granollers-La Garriga-Centelles-aturada en una estació fantasma-Balenyà,Tona i Seva per arribar a les onze a la petita ciutat.

Ben abrigats com cebes caminavem cap al centre. A prop de la Plaça Maior esta el casino i uns edificis amb pintures i ademés una bandera d´estela molt gran.

La Plaça Maior es fantastic per fer fotos panoramiques, i el nostre recorregut començava. Passavem per un bar que porta meu nom, i veiem un senyor amb un tipus de maquineta d´aquestes antigues per penjar la gent com es feia fa secles.
Jo almenys estava embruixat seguidament pel encant d´aquesta ciutat. El mercat, txulisim. Continuavem per la ruta marcada, i veiem tot tipus de mercaderies, artesans, tall de fusta, botifarres i cansalada a la parrilla, i teniem fred. Feia com 3 o 4 graus.

Hi havia una zona arabe on trobavem una jaima per prendre un té (amb molt de sucre, com es habitual a Marròc). 
Dins de la llibreta haviem vist un pont romanic, es diu Pont de Queralt. Demanavem a un noi d´informació com arribar-hi. El noi deia de senzillament continuar la ruta del mercat.

Una vegada arribat al pont, estava com molt ple de gent. Sota el pont (no literalment, pero quasi) van penjar uns globus, i els xicots jugavem amb arcs i fletxes.
També es veia una cascada al riu Meder, i mes zones de menjar, com pop a la galega, carn i mes carn i una paella gegant.

Teniem ganes de menjar i vam demanar un entrepa amb xistorra i cebes fregides, llavors vam prendre un cafè i feiem una ruta per la ciutat fora del mercat.

Estem al mes de desembre, i encara no haviem comprat cap numero de loteria. A Barcelona sembla que no toca mai, o sempre vaig comprar a les administracions on tenen els numeros que no li toquen res. Mateix la Bruixa d´Or, comprat l´any passat i ni ens tocava la reintegració.  Pero com passavem per una administració a Vic, vam inventir les nostres garrofes allí.

Feia encara fred i com ja haviem caminat per tot arreu i estavem una miqueta cansades, doncs tornavem a l´estacio del nord per agafar el tren de volta a Barna.

Ens agradaria tornar a Vic... quan les temperatures puguen una miqueta.
Imatges son fetes per la meva dona, tots els drets reservats.

Mexico, país de sueños

Fue lo que cantó la Cantante sin nombre de mi país. Como mi talento de canto es más limitado escribiré un poco sobre Mexico.

No he ido nunca. En realidad no conozco nada. Pero hago un guacamole q.t.c.
El país, que empieza en Baja California y va hasta Quintana Roo (Cancún) es el gran puente entre Estados Unidos y America del Sur. Por eso en Texas y Arizona hay tanta gente hablando español.

Mis vecinos aquí en Barna son mexicanos. Son unos "chamacos" que han montado una taqueria para que los "chingones" pueden ir a comer o cenar.
Hace un año y pico una amiga nuestra tenia el local "EL POLLASTROT" alli. Los domingos de resaca ibamos mi mujer y yo a tomar un apanado o un encebollado.
No obstante se traspaso el bar y se instalaron esos mariachis. Francamente el sitio no es nada grande, pero tiene un tiron tremendo asi que hay que reservar siempre.

Asi que en poco tiempo han ganado bastante "varo" y justo enfrente se quedo un local vacio. Han montado una tiendecita con productos tipicos como nachos, chipotle, jalapeños y otras delicias de su tierra como las cervezas Modelo y Corona, los jarritos y todo tipo de botellas de tequila.

Evidentemente los mexicanos entienden el castellano estandar, pero me encontré este buenisimo diccionario en Frikipedia:

http://www.frikipedia.es/friki/Regionalismos_Mexicanos

Texas, en el sur de Estados Unidos pertenecia a Mexico hasta finales del 1845 cuando  EEUU anexo este territorio.

Los niños, y generalmente la gente que sabe de dibujos animados conocen Mexico tambiéen de Speedy Gonzalez: Iba iba, andale andale, the fastest mouse in all Mejico.
En los años 70 y 80, nuestros amigos Cheech Marin y Tommy Chong hicieron una serie de peliculas. Legendario es una escena cuando Cheech, un americano de ascendencia mexicana lleva a Chong en una furgoneta y le enseña la palabra PENDEJO.
También Cheech canta sobre Mexican Americans, que siguen clases de español y no logran sacar una nota sobresaliente.
Otro gran artista de Mexico es Carlos Santana, que tiene el arte de hacer sus canciones en ingles y español a la vez.

Cruzamos de nuevo la frontera a Estados Unidos. Un gran trozo de Arizona y Nuevo Mexico tambien pertenecian a Mexico, pero vendieron el territorio en la Venta de la Mesilla a finales de 1853.
La brillante serie Breaking Bad fue rodado en Nuevo Mexico. Con una caravana al desierto.  Cuando imagino Mexico me llega la imagen de un saloon en un desierto fronterizo, con un señor al lado de la puerta que lleva un sombrero tremendamente grande mientras hace la siesta y el patron dentro del saloon sirviendo tequilas.

En Baja California se encuentra la ciudad fronteriza de Mexicali (Mexico-California) y en el otro lado de la frontera se encuentra Calexico (California-Mexico).

Dedico esta historieta a los amigos de la Taqueria y de la tienda Abarrotes Doña Cuca.

09/11/2007 - 09/11/2012 Aniversario del blog

Estaba hojeando el blog y vi que el primer post fue creado hace exactamente 5 años.

En estos 5 años ha pasado de todo, me he mudado un par de veces, he escrito pocas entradas (aunque, eso si, en varios idiomas).
Son casi la una de la tarde, en breve iré a comer, después trabajaré un par de horas mas, y luego ya comienza un fin de semana, con la barbacoa del curro en Les Planes y por la noche iremos al ALFA en Gracia.

Para el mes de noviembre; hace un tiempo de puta madre aun, ya que como toda la lluvia cayo en Octubre.
Buen viernes y esplendido fin de semana. Yo voy a por mi bocata. Agur

Le voyage de Victor

Nous avons celebré une fête pour un des amis de Barcelone. Le mec s'appelle Victor et je vais écrire un peu pour lui.

Je l'ai connu depuis 8 ans quand je travaillais chez ABX. Avec notre groupe d´aller a manger les vendredis, nous nous preparions pour aller au bar du ZAL un vendredi, et on nous presentait.
Il est très populair et a beaucoup d'amis. Le garçon est sympa et il est un grand organisateur de fêtes, evenements et toute type de reunions. Laisse nous faire un voyage dans le temps.

Dans le 2004, les vendredis on allait au bar du ZAL pour manger le menu (le malheur economique encore n'existait pas) avec du vin et un carajillo de crema catalana pour terminer (au moins moi et notre autre ami Tomas, mon professeur de catalan). Et après le repas encore a bosser quelques heures avec le visage rouge.

C'est le debut de l'été de 2005. Cela on celebre en Espagne comme San Juan (Saint Jean). Victor me demandait si je voulais aller avec lui et sa groupe d'amis a une maison rural de la province de Tarragona. Comme le 24 juin tombait un lundi, ça donnait un jour extra de weekend (le pont).

Certainement ça doit etre chouette. C'etait le typique event d'organiser beaucoup, de sortir super en retard de Barcelone et d'arriver au petit village vers 1:00 du matin, mais aussi c'etait un event fameux que tout le monde se rappelle.

Nous restons dans la province de Tarragona (Catalogne du sud). Catalogne a une autre tradition gastronomique; les calçots (des oignons largues) que on met sur le grill, après on les mange avec sauce romesco, et ensuite on mange la viande avec beaucoup d'aioli. Si l´aioli n´est pas dans le restaurant, on ne reserve pas, parce que cela implique que Jordan ne vient pas.

Avant l´epoque facebook, Victor envoyait les courriels a tout le monde, il les appelle et tout le monde vient et on se passe plus que bien. Maintenait il cree des events, complète avec photos, et c´est normal dans une calçotada de se trouver avec 75 personnes.

Les derniers années de calçotadas etaient accompagné de karaoke, et nous chantons tous ensemble Losing My Religion de REM et Sweet Home Alabama de Lynyrd Skynyrd. Autre chanson qu'il aime vraiment est Boig per tu de Sau et tout le répertoire des Hombres G.

Quelque chose lui manquait, et pour ça, il decidait dans le 2008 de voyager a Londres dans le Royaume-Uni. Il voulait améliorer son anglais, pour avoir plus de chances dans le marché de travail que déjà commence a être foutu en Espagne.
J´etais le dernier de ses amis en faire une visite a l´Angleterre. J´allais a un bureau de changer sixcents euros pour les pound sterling et je prenais un avion a Luton, là un train a Kings Cross et le "tromé" (the tube) a son quartier Barons Court.
Ma semaine a Londres avec lui et ses autres amis etait genial. Simplement fantastique et inoubliable. Du a un malheur avec mon camera de photos que je n´ai pas pu récuperer (la camera s´avait mouillé et j´etais bourré), je visite souvent le page de mon ami, qui a tous les photos bien ordennées. Quelle nostalgie, le voyage sur la ligne District chantant London Calling, la visite a Camden Town et la nuit de tapas espagnoles ;-)

Autres voyages memorables sont Berlin (moi d´interprète) et Rome, avec nos visites culturelles...

Enfin, Victor avait organisé une fête pour celebrer qu´il va commencer a bosser a Nìmes en France, mais l´entreprise lui a menti (ou triché, che pas exactement l´histoire, mais bon) et finalement il a trouvé du boulôt ici a Barcelone. C´est a dire, il reste chez nous a Barcelone. En tout cas, je lui voulais remercier pour tous les events etc. etc. qu´il a monté avec nous, les bonnes memoires restent là toujours.

Noiiiii, ets únic i tu ho saps. Molta sort a la feina què hagis trobat aqui a la ciudad condal.
una abraçada!

De nederlandse vakantie

Voor Yina was het de eerste keer dat ze naar Nederland kwam. Mede vanwege het feit dat ze het Nederlands
zou moeten leren, voor deze keer het verhaal in het Nederlands!


Vrijdag 24 Augustus 2012.

Gisteravond reeds de koffers ingepakt. Vervolgens snel wat brood, drinken en zoetigheidjes gekocht en daarna de metro genomen naar Sants. Er was tijd genoeg om in te checken en even een koffie te drinken. De bus vertrok stipt op tijd (duitse Pünktlichkeit) om 17:00 en er waren een aantal zgn. "ophaalstops" in Lloret de Mar, Girona en Figueres. Zodoende waren we dus ook pas om 20:30 in Figueres, we aten ons broodje en om 21:30 reden we Frankrijk binnen.

 Zaterdag 25/08

De baldadige jeugd in de bus (jonge belgen) waren blij dat om 1:45 de eerste grote stop plaatsvond, ergens in de buurt van Valence. Pas na het zien van de rivieren Rhône en Saône in Lyon heb ik even geslapen. Een nachtelijk dutje en in Dijon was ik alweer wakker. Iets boven Dijon om 6:30 werd er in de kou een bakje koffie gedronken. Nadat ook Nancy en Metz achter ons liggen eindigt een route over een wat vreemde noordfranse snelweg bij Longwy en rijdt het hele gezelschap bij Aubange Belgie in.

Inmiddels had de bus ook dorst en dat leidde tot nog een minipauze, waarna de hoofdstad Brussel werd aangedaan. In Noord Brussel stroomde de bus bijna leeg, zelfs mensen die pas in Antwerpen uit zouden stappen waren ineens weg, dat zorgde voor verwarring bij chauffeurs. Toch waren er nog wel mensen die er in Antwerpen uitstapten. De laatste Belgische kilometers. Net aan de grens zit Hazeldonk zo'n megagroot poligono. Een lekkere Nederlandse lunch en na een ultrakorte stop in Eindhoven door naar Utrecht. Vlak voor de beroemde brug van Zaltbommel belde Albert al. Een half uurtje daarna konden we eindelijk de bus uit, pa en ma stonden al een uur te wachten. Snel met de volvo naar de Achterhoek via de altijd mooie A1. Eenmaal aangekomen in Barchem kwamen ook mijn broers. Gezellig avondeten, ff douchen een potje Grolsch leegkloeken, visite van Conny & Willie en naar het Barchems feest. Fantastische ambiance, het vele (gratis) bier wordt met glazen tegelijk aangesleept. We zongen een beetje en fietsten tegen drie uur naar huis.

Zondag 26/08

Oef. Lekker geslapen en monsterlijk ontbijten. Het regende wel veel. Wat later met de parapluutjes in de hand gaan wandelen langs de koetjes en door het bos. Wat smikkelen van de bramen aldaar en het ijsje van de kiosk. Albert haalde oma op en iedereen vond de weg naar een goede woktent in Eibergen. De broers retourneerden naar resp. Huizinge en Enschede. Er viel nog een stortbui.

Maandag 27/08

 's Ochtends de plannetjes voor de week wat doorgenomen. Vandaag fietsen. Dus Yina met moeder's grote fiets aan het trainen in de straat. Maar die fiets is veel te groot.

 20 KM fietsen dat zit er niet in. Bij de buren werd even een klein fietsje geleend en met Albert en Ina fietsten we naar de molen in Zwiep. Daar thee drinken en in de molen klimmen. Toch is zo'n tochtje best moeilijk met een heel klein zadel, vooral in de stoffige zandweggetjes. Verder hebben we boodschappen gedaan en kwamen Johnny en Annelies tegen. We zaten in de koffiehoek van de AH terwijl het karretje gevuld werd. We kookten voor ons drieen (moeder was weg naar een chique BBQ) en daarna bezochten we de tuin van de buren waar de boog juist afgebroken was. We hielpen wat met de demontage en daarna werd er veel koffie geschonken. We zochten in oude papieren naar foto's en vonden die niet. Ina kwam thuis en zei dat die achter de spectrum (seventies encyclopedieen) lagen. We dronken nog gezellig een biertje en gingen vervolgens pitten.

Dinsdag 28/08

Moeder had voorgesteld om in Venlo de Floriade te bekijken. Derhalve zijn we vroeg opgestaan en er werden broodjes, drankjes en regenjassen meegenomen. Albert kent de nodige sluipweggetjes en reed binnendoor, bij ´s Heerenberg de grens over. Zo kwamen we langs Emmerich en Kleve, om het altijd knelpuntrijke Nijmegen links te laten liggen.
Over de "Deutsche Landstraßen" heen, en terug in Nederland ben je dan meteen in Limburg.
Aangekomen op het gigantische parkeerterrein liepen we richting de bussen die ons naar het park brachten. We staken de A73 over en liepen langs de grote laarzen. De camera´s werden tevoorschijn getoverd en met flinke pas gingen we voorbij de eerste paviljoenen. Er was een kabelbaan van het begin naar het eindpunt van het park.
Het is een mooie expositie, mix van bloemen, planten, verkooppraatjes en milieubewustheid. Ook hebben we nog heerlijke tomaatjes gehad.

 Het was niet gruwelijk druk, maar er werd wel veel Duits en Limburgs gewauweld.
Na ruim 200 schitterende fotos gemaakt te hebben was de batterij van de camera leeg. Het was al laat en er werd bij het Valkje in Cuijk gegeten. Hierdoor was de terugrit via ons "Nachbarland" geen optie, maar gelukkig was het niet al te vol op de A325 en de A50.

Woensdag 29/08

Na het wat rommelige begin van de week qua weer (regen, zon en onberekenbaarheid) was het nu de hele dag droog. Na een relaxte ochtend haalden we eerst een slaapzak uit de caravan die bij oma geparkeerd staat.
Albert bracht ons naar Enschede. Met Laurens dronken we eerst koffie en liepen daarna het centrum in.

 Op een terras aten we een broodje tegen 3 uur en we slenterden wat door en langs winkels, die helaas nogal vroeg het bordje "gesloten" ophingen.
We zaten nog op een hartenbankje en mijn hermanito kwam nog ene "black Eddie" tegen.
Ook zuiver toeval; Niels kwam ons tegemoet fietsen. We besloten een biertje te drinken bij een italiaanse tent.
We togen terug naar de wijk en deden broederlijk boodschappen. Laurens was aan de slag in de keuken en maakte een heerlijke tagliatelle met spinazie.
Thijs kwam vervolgens langs, de beugels kwamen uit de koelkast en mijn broer liet ons wat eigengemaakte muziek luisteren. Er werd geouwehoerd tot 4 uur alvorens te gaan pitten.

Donderdag 30/08

De wekker ging om kwart over negen. We hadden een avocado meegenomen die met een uitje klaargemaakt werd voor het ontbijt.
Vervolgens zochten we onze spullen en daarna togen we richting het station der Nederlandse spoorwegen. Jammer genoeg heeft de NS niet overal automaten die munten aanpakken, en de spaanse bankpas functioneert in Nederland niet, dus betaal je voor de toch al niet goedkope kaartjes nog eens een halve euro extra.
Maar goed. De reis bracht ons naar Apeldoorn, waar we om 13:00 aankwamen. Betty vond ons en liet ons zien waar ze woont; aan de Avenida de las Palomas.
Opnieuw was het prachtig mooi zonnig weer. In het zonnetje een lekker stukje kersentaart met koffie genomen.
We kletsten 3talig; Nederlands, Spaans en Engels en lieten de cavia's smullen van het gras. De kikkers kwamen nog niet uit het vijvertje.

Iets na vier uur kwamen Puck en Nina ook en over de A1 reed Betty met ons in het corsa'tje van oompje DJ naar de zandverstuiving in de bossen van Kootwijk. Dit bezoekje was kort maar krachtig, omdat er juist een wolkbreukje kwam bovendrijven.

Via Ugchelen reden we dus terug naar A'doorn en we kregen een rondleiding in de Hamermolen, een geweldige tent met een subliem interieur.
Er was nog wat over van een buffetje, dus we hadden mazzel en er waren heerlijke gehaktballetjes. Een snel bakje koffie en daarna liep Betty met ons terug naar het station.
Albert haalde ons op in Lochem en thuisgekomen was Conny met Goof op visite. Zodoende werd er weer pica pica op tafel gezet. Goof keek hongerig rond en blafte veel.

Vrijdag 31/08

Het mooie weer liet zich 's morgens niet zien. Vandaag stond de reis naar het hoge noorden op het programma. Albert had zijn planning daarop aangepast. Eerst bezochten we het pittoreske hanzestadje Zutphen, terwijl pa elders een klant ging bezoeken. Hij leende ons een pluutje, waarna we wat winkelden, er werden kleren en souvenirs gekocht.

De Gevel, mijn oude stamkroeg ging pas open om 14 uur. Zodoende namen we koffie in Old Dutch, de kroeg ernaast. Mijn gangster gafas de sol braken hier af.
We maakten wat foto's van de stad en haar muren. Albert kwam ons weer halen en via Deventer en Salland reden we naar Assen waar we bij het juridisch loket hebben gesproken over onze papieren. Die zijn in Nederland i.i.g. geldig.

Eigenlijk zouden we in Assen de trein nemen naar Groningen, maar Albert ging in Noord Drenthe nog een klant bezoeken en bracht ons daarna naar Huizinge.
Mijn broer Oscar en zijn vriendin Margriet waren blij dat we kwamen, evenals wij.
Oscar prepareerde het avondeten en daarna wandelden we wat door het dorpje.

Ter afsluiting van de avond werden er nog wat flesjes Grolsch geopend en de Wii ging aan om Mario en Wii Sports te spelen.

Zaterdag 01/09

De paardjes van Margriet stonden al in de wei toen we opstonden. Zij stond in de keuken al lachend het ontbijt te maken.

Zij vertrok naar een dressuurconcours in Leek, terwijl wij met Oscar in Middelstum even gingen tanken en boodschappen doen. We kwamen in Leek, zagen Margriet in actie met Crack Hit, dronken een brak bakje koffie en togen op naar Groningen.

Mijn hermano parkeerde bij het casino. Bij het eerste het beste terras legden we aan om even een broodje te eten en iets later liepen we de stad in. Een klein jochie was zijn verkiezingsballon verloren en huilde daarom.
Oscar bezocht nog een kledingwinkel maar wilde niets kopen omdat zijn adviseuse (Margriet) er niet bij was. Daarna zagen we de Martinitoren en zaten nog even op het terras van een beachclub.
Aangezien Margriet bij een van de proefjes eerste was geworden duurde het nogal lang voordat ze naar Groningen kwam. We liepen met Oscar naar een soortement van Mexicaan (Four Roses) en vervolgens hadden we een bowlingbaan.
Yina had erg veel "suerte de principiante" en had 5 of 6 strikes, terwijl ikzelf geen deuk in een pakje boter wist te gooien. Gezien het feit dat mijn broer en zijn vriendin minimaal 1x per jaar de baan bezoeken hebben zij net iets meer handigheid en dus ook hogere scores.
Maar het was wel heel gezellig. Thuisgekomen rond 23:30 werden er nog wat flesjes geopend, de wii ging ook nog aan en pas om 2:30 gingen de lichten uit.

Zondag 02/09/2012

Heerlijk uitgeslapen tot 12:30 en ontbeten. 3 kwartier later stonden Pa en Ma al op de stoep. Er was een oldtimer optocht met heel oude auto's.

Moeder had heerlijke cupcakes meegebracht en er werd dus maar vast koffie klaargemaakt.

Bij wijze van telepathie kwamen ook de ouders van Margriet langs. Buiten werd de tafel met pica pica klaargezet en Oscar prepareerde de BBQ.
Na een weekje Nederland bleek dat Yina het Nederlands al best redelijk beheerst, d.w.z. ik hoef nu lang niet alles meer te vertalen.
Na een gezellig samenzijn pakten we alles weer in en begon de trip naar het zuiden.

Maandag 03/09/2012

N.a.v. de tip van het vriendelijke meisje van het Assense loket bracht Ina ons naar Lochem en bezochten we het gemeentehuis met de papieren. De ambtenaar was een keurig beleefd vrouwtje en we kregen goede informatie en zelfs nog een bakje koffie. Kom daar in Spanje maar eens om. Binnen een kwartiertje waren we al klaar en vervolgens werden er nog wat boodschapjes gedaan en we bezochten de Intratuin.

Thuis hebben we heerlijke pannekoekjes gebakken, in het zonnetje gelegen en moeder kreeg bezoek van "la rubia alta". Yina en ik zijn gaan wandelen bij het oude ijsbaantje uit de jaren 80.

Het was verder een rustige dag en na de wandeling van ongeveer 5 KM maakten we van de gelegenheid gebruik om onze "uitgevonden rijst" te maken, waar iedereen van smulde. Wij namen moeders Golfje en bezochten oma, we keken er wat TV en oude foto's.

Dinsdag 04/09/2012

Opnieuw was het geweldig mooi weer. Vandaag op bezoek naar een andere hanzestad; Deventer. Ook Ina ging met ons mee. Het is altijd lastig om te parkeren maar er werd een stekkie gevonden bij de grote kerk, wat twee eurootjes per uur kost.
Bij het café de Waagschaal een lekker bakje koffie gedronken met echte Deventer koek en daarna door de Kleine en Grote Overstraat gewandeld, gekke winkeltjes bekeken etc.
In de Nieuwstraat werd een schitterend Union Jack kussentje aangeboden, dus dat heb ik maar gekocht.
Na een heerlijk en groot Talamini ijsje waren we net op tijd terug bij het Golfje voordat de parkeertijdstermijn zou verstrijken.

Weer thuis hielpen we Albert met grasmaaien.
Conny kwam langs met de kids, de hond, de pony en het kalfje.
Daar wij nog zaten te eten en Goof weer met begerige ogen keek naar al het lekkers op de borden jaagde moeder hem naar huis.
Dinsdag is de reünie avond van de stichting Bello, het befaamde treintje wat een 5 a 6 jaar geleden gebouwd is door Albert en zijn kameraden.

We liepen erheen, dat is een kleine kilometer, we dronken er koffie. Daarna gingen de flessen open (bier, jenever, vieux), er werden een paar sterke verhalen verteld en in het stikkedonker wandelden we weer terug.
Weer thuis werden er weer eens programma's over de verkiezingen gekeken.

Woensdag 05/09/2012

Vandaag retourneerden we naar Twente. Albert dropte ons op het Lochemse station maar we misten net de trein. Geduldig wachtten we een half uurtje en aangekomen in Hengelo namen we buslijn 11.
Jammer genoeg wist ik niet waar de halte was, dus vroeg ik info aan de chauffeur en hij zei: Ja, oei, daar zijn we eigenlijk al voorbij, maar ik regel wel wat.
De chauffeur reed nog een paar KM verder en liet ons overstappen op lijn 13. Iets later dan gepland kwamen we in de wijk waar onze vrienden Niels en Anne pas een jaartje wonen.
Niels grinnikte breeduit toen hij ons tegemoet kwam fietsen. Anne maakte een bakje thee en we kregen een rondleiding door het huis; de vogels Max en Felix in (of uit) de kooi en een oude collectie games en consoles waar nog best een redelijke stuiver aan verdiend kan worden.

Het Grolsch werd uit de koelkast gehaald er in de schuur lag hout voor de BBQ. Een paar uurtjes later waren de buikjes vol en hebben we een wandelingetje om het maisveld gemaakt, compleet met foto's van de koetjes en old school Massey Ferguson tractoren.

Na de "promenade" werd het vuur opnieuw opgestookt en werden er nog wat glazen gedronken, en het was al erg laat toen er nog een sessie Bohemian Rhapsody gezongen werd. Daarna sliepen we comfortabel op het luchtmatras.

Donderdag 06/09/2012

Na een lekker laat ontbijtje namen we de bus terug naar de stad en hebben we bij de Kruidvat de voorraad stroopwafelblikken opgekocht. De gemeente Hengelo heeft geld verbrast aan beelden van beren, dus hebben we die maar op de foto gezet.

Op het station aten we een dürümpje en we namen de trein terug. Moeder haalde ons op in Lochem.
Thuis namen we nog maar eens een koffie, pakten we de koffers in, we hielden een middagdutje en vervolgens waren we geinviteerd bij de buren; borreltje + pica pica, pannekoeken avondeten en koffie.
We hebben het niet al te laat gemaakt omdat we morgen al vroeg weg moeten.

Vrijdag 07/09/2012 & Zaterdag 08/09/2012

Om half 7 al opgestaan voor de terugreis naar het zuiden. Douchen, ontbijtje en Albert bracht ons naar Utrecht.
We waren ruim op tijd daar en hadden tijd voor de laatste koffie en een foto van de bus. De lange reis terug was begonnen net voor 10 uur.
Iets voor elven waren we in Eindhoven en daar wachtten we geduldig op overige passagiers, dus zaten we met de chauffeurs een dik kwartier in de kroeg.
Na het brabantse intermezzo (de chauffeurs klaagden nog wel over het feit dat de NL koffie niet zo lekker is) ging het richting "la Belgique". In Brussel Noord was weer even tijd om foto's te maken.

 De bus stroomde vol met rumoerige bier drinkende jonge(n)lui.
Het zou logisch geweest zijn om direct naar het zuidoosten te koersen, maar helaas, er waren ook nog klanten in Liège.
Iets onder Liège, in Sprimont namen we dan de lunch en de jeugd zat er vrolijk aan de Jupilers in het grasveld. In het Luxemburgse Berchem was nog een sanitaire stop (eigenlijk was het een stop voor de chauffeurs om goedkoop tabak in te slaan) en Frankrijk wachtte al op ons. De avond viel over het noordfranse "paysage" terwijl er in Metz en Nancy nog meer mensen opstapten.

Tegen half 8 de volgende ochtend waren we in Perpignan in Frans Catalunya. De flikken kwamen de bus in om paspoorten te controleren. We hadden alle papieren rommel bij ons en konden derhalve Perpignan uit.
4 KM voor de spaanse grens begon het hele circus opnieuw, en ook nu waren we binnen 5 minuten weer weg.
Iets na 8 uur zijn we weer terug in de uien (en Dali) stad Figueres.

Iedereen is best wel moe. We hebben ruim de tijd om een lekker bakje koffie te drinken. In Lloret is de een- na laatste stop en om twaalf uur zijn we weer terug thuis in Barcelona...

Un Catalunya lliure?

Fa onze anys que vaig pisar la terra catalana per primera vegada. Recordo el vol que vaig prendre des de Suissa i que em van oferir un diari. Encara no parlava el catala, nomes els dies de la setmana. Linguisticament i culturalment Espanya es un pais una miqueta diferent, per una varietat de raons; 1. Canaries 2. Ceuta i Melilla 3. Llivia Catalunya i el pais basc volen independencia de la gran Espanya que economicament va tan fotuda (i aixo es tan sols expressat eufemisticament). Esclar que hi ha massa raons per "tallar" la tarta. A tota Europa veus paisos txiquets que no han sigut annexats pels seus "germans grans", com Luxemburg, o Albania. Fa cent anys, el mapa d'Europa va ser completament diferent. Llavors, quan la primera guerra mundial va acabar, Austria i Hungria s'obria(n). Fa 20 anys, Jugoslavia va obrir tambe. Slovenia, Croacia, i altres paisos, sempre cubertes per la "unio" de Tito van renaixer mes o menys. Rusia i l' unio Sovietica, mateixa historia. Catalunya esta atrapat dins de 2 paisos. Creuem la A7 per prendre la A9 de França. Catalogne nord. La autopista es diu: La Catalane. Quan entres a Perpignan, veuras els carrers en frances i en catala. El passat dimarts vaig sortir de la feina. La Diagonal estava ple de gent amb banderes catalanes. Una regio dins de 2 paises, segon el meu punt de vista, ja es un pais en si. A mes, una regio que sempre funcionava be, i sempre ha tenir que portar les garrofes guanyades amb treball dur a Madrid? La terra espanyola, en tierras movedizas, que va fotre el benestar de les zones amb millor economia? L'administracio dels cales catalans, millor que ho fa Catalunya mateixa. La capital d'Espanya es el inspector d' Hisenda, i com al sur, la gallina esta mes pelada, van cap al nord a trobar pelas. Una regio amb una linia de costa de mes de cinq-cent quilometres mereix una miqueta mes que ser simplement una comunidad de 4 provincies amb una identitat "diferent". No es raro que la gente esta orgullosa de su region, es normal! Visca Catalunya!

1991, Road Rash and other stuff

Somewhere in the eighties, they are just everywhere.
Video games. Consoles. Entertainment. Play. Come play on the NES with me, my Amiga. Connect the Atari 2600 to the telly.

Small joysticks, Space Invaders, I never had an Atari myself, but made some great highscores on the normal pc. Who remembers the Digger game from 1983?

Nintendo came up with the NES. We all love(d) the dog in the duck game, that barks and jumps in the bushes.
Here they are again, the italian brothers. Luigi is the green boy, a bit younger as his brother Mario. How many times we fell in the sea, couldn't swim,dropped into the ravines, got hit by bombs or killed by backbouncing Koopa shells. The castleworld with the lava and Bowser. Jack and the Beansteak by climbing to other worlds.

Sega had the Master system, and then in the nineties, they hit the gaming market with the Megadrive (or Genesis). We were kids in secondary school, 13 or 14 year olds, and in the weekends, I used to go to the videotheque and loan a megadrive with some games there.
What Mario is for Nintendo, Sonic became for Sega. Coins are rings.

Searching through all those game titles, such as European Club Soccer, also one of my favourites back then, my eyes fall on the Road Rash cartridge. Racing on the US highways, kicking other bikers off or hitting them just in front of a car. The funky noisy sounds, the somewhat sinister gameplay, chasing the way down the finish, getting knocked on a tree or a cow, falling from the bike and running over the highway to follow the route. What kind of keyboard/synthesizer has been used to create these brilliant mega drive tunes?

After 5 circuits ending good enough on each track, you get in the second level. The tracks are longer, there is more police to tail you and bust you, fining you and eventually when you get a more expensive motorcycle, you crash more.

This is 1991, and all these old games bring back nostalgic memories. Here in Spain there are a lot of second hand cash converter stores where all these brilliant "living in the past" consoles are still being sold. Then again, there is also Ebay. And what about our friends that have a basement full of Commodores, with thousands of floppy disks.
But you can also run your torrent client and find all roms you want. Emulate any rom for any console and travel back in history of gaming.

De retour aux Pays Bas

Pas encore, pas encore, mais je retournera dans 4 semaines.
Franchement je suis un peu desillusioné avec la bureaucratie entre mon pays, l'Espagne et la Bolivie. Mais nous irons a ma terre pour regarder si nous pouvons regler quelque chose, a visiter les Affaires Exterieurs de La Haye.

Economiquement va être un debâcle bien sur ce voyage. Mon papan a contribué pour acheter les billets.
Nous prendrons le bus que sortira depuis la gare de Sants (mon premier quartier dans Barcelone) pour arriver 24 heures et demie plus tard au centre des Pays Bas (la ville d'Utrecht). Il y a 1550 KM de route via Perpignan, Narbonne, Toulouse, Limoges, Orleans, Paris, Bruxelles et Anvers.

Quand nous arriverons a mon village nous mangerons avec mes parents, et peut-être avec mes frères. Samedi 25 août est le dernier jour de la fête du village. Ça implique que ses inhabitants passent par les rues bourrés et que les 2 bars feront une bonne economie.
Ma femme ne connait pas encore mon pays. La langue neerlandais est très compliqué. Mais avec de l´aide elle va se débrouiller bien.

Plus ou moins je prepare un petit "planning" des visites à faire. Un dimanche pour ma grandmère. Un jour nous prendrons les vélos pour faire un tour de 40 KM par les environs de la région.
Mon "petit" frère Laurens, celui qui parle espagnol, lui visiterons, il habite a côté d´Allemagne, c´est chouette de visiter le pays des voisins. Mon ami Niels habitait dans la même ville que mon frère, mais il se misait en colère avec quelques personnes, et il s´a déménagé a une ville prochain.

Mon autre frère Oscar habite avec sa copine dans un "lieu dit", une localité trés petit a la province de Groningen, dans le nord. Il m´a promis déjà un weekend avec barbaq et visite a la grand ville. Je lui ai visité dans l'hiver de 2008 quand il faisait froid.

J'aimerais aussi de visiter de nouveau les villes de Deventer, Zutphen, Arnhem et Nijmegen, et nous devons organiser rendez-vous avec la moitié de la famille (a Apeldoorn, Aalten, Arnhem, Borculo etc).
Les photos seront mises a ma compte facebook. Pour le moment, nous faisons le "countdown"...

UNA VISTA AL ESPAñA DE 2017

Normalmente escribo sobre mi y todas las cosas buenas de la vida.
Pero ahora, abres tu facebook y te das cuenta que la gente ya no es tan feliz aqui. Vamos a viajar un poquito en el tiempo para ver las cosas que han pasado.

2004. Los socialistas vuelven al poder tras la epoca Aznar. Recuerdo los terribles atentados de Atocha, justo antes de las elecciones. Es coincidencia?
Tambien recuerdo que habia trabajo de sobra, es decir, te podias largar de tu curro y acabo de una semana ya estar en otro sitio.
2008. La roja gana la eurocopa. Celebro 5 dias en London, gastando muchas "quids" (libras) con mi amigo Victor y su cuadrilla. Vuelvo, veo noticias y leo algun periodico. La crisis ha venido tras los desastres con las hipotecas americanas, malas inversiones, deudores. En mi trabajo me aburro mucho, ya que no hay ya tanto que hacer, y paso el dia archivando documentacion de aduanas escuchando siempre las mismas canciones en RAC Cent Cinq.

2009. Parece que todas las malas noticias vienen despues de los viajes. Con los amigos estoy un par de dias en la bella citta Roma. La semana en que vuelvo, y justo 1 dia antes de cumplir 3 años en el curro, el patron me echa (con excusas como lo de la crisis).

Estamos en 2012. Los peperos gobiernan de nuevo. Prometen hacer mucho y perjudicar poco (o lo menos posible).
Pero son unos mentirosos de mierda. Este señor gallego no hace mas que hacernos la vida imposible. Hace un año o poco mas, el IVA estaba a 16%
Cuando ZP tuvo que subir el IVA a 18%, el pais se enfurecio. Y ahora, como Bruselas y sobre todo Alemania estan intentando de despertar España del coma, todo se pone peor. 21% de IVA. Si todo el mundo sabe que esto frenara el consumismo y estimula todo aquello que se considera ilegal....
Mientras los politicos ganar al menos 6 o 7 veces mas al año que el pobre Juan (y Maria) de la calle, todo el peso cae encima de nosotros. Nos quieren crujir. Pagas extras que quitan, impuestos que suben, pobre gente parada sin ni puta oportunidad de encontrar un trabajo digno, les quitan la mitad de SU dinero despues de 6 meses, empresas que van al derrumbe, el declive y la bancarrota gracias a enchufismo, corrupcion, dinero negro etc.
Como va estar el pais? Hombre claro, manifas "per tot arreu" anarquia, gente en las hipercaras autopistas que ya estan "fins els collons i que no volen pagar res mes". Cada dia da mas asco de ver los telediarios, y la gente ya no se alegra cuando llega el viernes, porque es el dia cuando el mamon este de la Moncloa anuncia otro recorte.

El futuro. 2017. Un paseo por la ciudad condal. La gente que tiene pasta sigue viviendo en los barrios pijos encima de la Diagonal. Ya no hay gente pobre en la calle pidiendo dinero, porque todo el mundo en los barrios que no son Sarria o Les Corts son pobres (es decir, un 95% de la ciudad).
La Rambla esta desierta. Los guiris ya no vienen, porque España es demasiado caro, y prefieren irse a Turquia o a los paises del este, que ofrecen lo mismo pero mas barato. El turismo es la gente mayor que viaja a la costa del Sol con la pasta de la jubilacion.
España no se desarrolla, porque los jovenes ya se han largado a Alemania, han ido a estudiar y trabajar alli, y han conocido una Mädchen o un Jungen para vivir bien. Con frio 9 meses del año, pero con un sueldo digno.
Los bares y otros centros de ocio estan vacias porque la gente ya no disfruta del verano, todo el mundo tiene su dinero en una cuenta en Suiza o en un calcetin debajo de la cama. Lo que España mas exporta es chorizo, por que les sobra por todos lados. Los inmuebles vacios estan con okupas, cada dia hay mas. La gente es cada vez mas inventiva para ahorrar dinero. La justicia tiene las manos llenas por disputas de los terrenos de granjeros, que la gente okupa y divide para hacer sus jardincitos para cultivar al menos la verdura ellos mismos. España esta en un circulo vicioso, porque, desde años ya nadie confia en el sistema. Y por eso, España con su gran potencial no tendra nunca una economia como los paises del norte.

Volvemos al dia de hoy. Voy a seguir en esta tierra hasta que me crujen la cuenta. Soy un chaval poliglota. España necesita el talento. Esperemos que todo lo que haremos y protestaremos tendra algo de influencia para evitar que el pais se convierta en una copia de la Ucrania del '86.
 

LA EUROCOPA!!

Lo bueno de los años pares, es que siempre hay un torneo de futbol. España gano la ultima eurocopa y el ultimo Mundial, y aqui todo el mundo esta convencido que "PODEMOS" coger el triplete.
Pero es verdad eso? Hace falta algo mas que solo potra y la Roja no tiene a Villa, ni a Puyol.
Por otro lado, tienen un grupo facil (sobre papel) con Italia, Irlanda y Croacia.
Mis Paises Bajos tiene un grupo bastante mas chungo, con Alemania, Portugal y (sobre papel facil) Dinamarca.
Vamos a ir al pasado.
No me acuerdo haber visto la Euro '84, tenia 7 años y no estaba enganchado a ver la tele por futbol. Mejor los dibujos animados como la pantera rosa.

4 años despues, en 1988, me acuerdo de ver los partidos de mi pais. Francamente teniamos una generacion de oro, tirando fuera del torneo a Inglaterra, Irlanda, Alemania y la union Sovietica en la final. Si, ganabamos esa eurocopa, euforia en todo nuestro pais naranja, gente bailando en los barquitos de los canales de Amsterdam, goles espectaculares, fue sin duda tan memorable.

En 1992, mucho habia cambiado. El muro de Berlin cayo en el '89, y la Union Sovietica dejo de existir en el '91.
Suecia organizaba la EC del '92, con mi pais en el grupo con Escocia, el nuevo Rusia y nuestros vecinos Alemania.
Suecia estaba en el otro grupo con Inglaterra, Francia y Yugoslavia. Ah no, expulsaron a Yugoslavia, por el tema de la guerra, el pais se estaba cayendo. Entonces, llamaron a los daneses de sus lugares de vacaciones para participar.
Como Holanda paso a semis sin muchos problemas, entonces paso que debiamos enfrentarnos a Dinamarca. Y como Alemania seguramente iba a llegar a la final, pensabamos que facilmente ibamos a repetir la hazaña del '88.
Tras empatar 2-2 y prorroga, penaltis, y Van Basten fallo. Dinamarca tambien gano la final de los alemanes.

En 1996, el futbol volvia a "su casa", eso era el lema de Inglaterra. Era un torneo diferente porque de repente habia 16 paises que participaban, y la extraña regla del gol dorado en las prorrogas.
Vi la mitad del torneo en Salamanca, y la otra mitad en mi pais. Holanda evidentemente no jugo a su mejor nivel, habia muchas incidencias, futbol muy a la defensiva, y solo un par de partidos que realmente valian la pena ver, por ejemplo Croacia - Dinamarca.
Holanda cayo contra los franceses, y la regla del gol de oro perjudicaba mucho al torneo. Los ingleses, al igual que en el Mundial del '90, volvieron a perder de Alemania en penaltis. Alemania llego a la final con la Republica Checa. Aunque los checos empezaron ganando, el genial delantero O. Bierhoff batio 2 veces al portero checo, y la copa fue llevado a Berlin 16 años despues (Alemania gano tambien la EC de '80).

En el nuevo milenio, mi pais organizaba la eurocopa junto con Belgica. Holanda jugaba bastante bien, la ventaja de anfitrion, pero tuvo que caer contra Italia en penaltis. Italia se enfrentaba en la final al campeon del mundo, Francia.
Casualmente celebraba mis vacaciones en el pais de los gabachos.
Francia empezo perdiendo la final, pero igualo en el ultimo minuto, y en la prorroga, un trallazo de Trezeguet hizo saltar de felicidad a los franceses en Rotterdam y por donde sea. Yo tambien celebre la victoria y vi profundamente dentro de la copa antes de volver con el taxi al camping.

En 2004 ya vivia en España y la eurocopa fue organizado por Portugal. Fue un torneo con un detalle extraño, ya que el primer partido, Portugal-Grecia, tambien fue el ultimo, la final.
Otro detalle es que Holanda en cuartos gano por penaltis de Suecia, pero luego fueron eliminados por Portugal, y los griegos ganaron su primer titulo a base de futbol de contra ataque.

Suiza y Austria organizaban juntos la ultima eurocopa. Grecia, ganador en 2004, participo, pero no gano ningun partido.
Holanda gano sus tres partidos de la fase de grupos (recuerdo que hicimos sesiones de pizza, frankfurt, cerveza y otras grandes comilonas), pero despues fue eliminado por Rusia. Turquia jugaba muy bien pero los alemanes les eliminaron en semis.
España llego a la final contra Alemania, y el Niño Torres hizo feliz a todo el pais con el unico gol en el minuto 33.

Mañana empieza una nueva edicion!!!!!

SALAMANCA 1996

Mon 2ième grand voyage a l'Espagne avait la meme destination que le 1er: la ville de Salamanque, dans Castilla y Leon, l'ouest de l'Espagne, a cote de Portugal, Zamora, Valladolid et Caceres. J'avais 18 ans et ma professeuse me recommandait de faire mes pratiques en Espagne. Avec un groupe de 5 filles, moi le seul mec, nous partions le 30 avril, notre jour de la Reine depuis Arnhem.

Bien vous penserez que c' est simplement prendre le bus et voyager au sud. Et voila un erreur. La fameuse ligne Eurolines, exploitant de services de bus en toute l'Europe, organisait le voyage. On allait ouest a Amsterdam et apres sud a La Haye, Rotterdam et Breda pour enlever les autres voyagueurs de mon pays.
En Belgique le bus faisait des stops a Anvers et Bruxelles. 30 avril 1996, un mardi normal, mais les autoroutes belges (les anneaux) avec trop de bouchons.

La chance est que Belgique est un pays petit. Vers le debut de la soiree, a 18 heures, le bus passait la frontiere avec la Republique Française.

En France, pour aller a l'Espagne, la route est facile: Lille, Paris, Tours, Poitiers, Bordeaux, entrer dans le pays basque français (Iparralde), Bayonne.
Je me rappele que nous arrivions dans un baraque a Bayonne vers 5 heures du matin pour prendre le petit dejeuner (biscuits seches et chocolat chaud) et que a debut du matin nous entrions le pays basque d'Espagne par Irun.

Si nous considerons le Pays Basque un vrai pays, incluis le pays basque français, alors, Espagne ne commence pas que arrivant a Miranda de Ebro de la province Burgos du Castilla y Leon. Salamanque est loin, on doit passer par Valladolid aussi.
Avec douleur dans le dos et la derriere nous arrivions dans l' apres midi a Salamanque. Heureusement, la ville est petite et chouette.

La premiere semaine etait justement une joie de vivre; se lever a 9 h, prendre les tostadas avec mermelada pour le petit dejeuner, faire classes d'espagnol dans l'Academia Mester de 10 a 12, regarder et passer par la ville, manger, faire siesta, prendre une verre avec les colleagues, souper et sortir aux bars de la ville, comme dans le Camelot et le Cum Laude.
La deuxieme semaine et les autres etaitent plus ou moins la meme histoire, sauf que j'allais a bosser du 4 a 7 de l'apres midi.
La societe s'appelle ProCasa et elle est situee dans le sud de la ville, traversant le pont de la fleuve Tormes en faisant une promenade de 4 KM. Chez "ma famille" on mange a 15 heures, comme ça je commence les voyages avec l'estomac plein. Le premier jour je me perds completement et je retourne a la ville, mais le jour suivant j'arrive sans aucun probleme.

Je me presente dans le bureau ou une jolie mademoiselle m'introduit au patron.
"Hola, soy Pedro, bienvenido", il me dit. Nous parlons du "pourquoi" de mes pratiques et apres il me laisse voir le bureau, le projet de construction du sud de la ville, et les autres colleagues.
Pedro demandait a Juan Carlos de se faire reponsable de mon travail. C'est un mec de 21 ans qui fait des blagues et utilise des mots comme "joder" au telephone, "palabrotas" qu'on n'apprend pas dans l'ecole.

C'est encore printemps, mais il fait chaud deja. Mon travail consiste du suivant; controler les factures, remplir les formulaires pour la province Castilla y Leon, visiter les maisons en construction et faire des petit voyages avec Juan Carlos pour faire des achats de materiaux.
Chaque semaine j'ecris cela que je fais ici. Franchement je suis tres content, c'est une experience inoubliable.

J'appellais a San Sebastian a mon amie Ana pour la visiter un weekend. Bien sur t'es bienvenu ici, elle me dit.
Donc un samedi je prenais ma valise et j'allais a la gare pour prendre le train au nord est. Cela implique 6 heures de voyage.
A l'entree de Gipuzkoa, le plus petit des provinces en Espagne, je vois les villages avec leurs noms en basque, avec des graffitis, ETA, etc.
J'arrive a 9 h du soir a San Sebastian, j'attends a cote du pont en face de la gare. Mon amie Ana venait m'enlever et nous visitions la ville jusqu' a 3h30 du matin. Elle m'avait arrange un pension pour dormir.
Le jour suivant nous faisions une excursion avec une de ses amies, et dans la gare je regardais pour retourner a Salamanque. Tant pis, pas de train, donc le bus alors.
Quand j'arrivais de retour j'etais tres fatigue.

Mes amis a Salamanque, ils viennent de tous les pays. Des allemands, les japonais, (des filles blondes)d'Etats Unis, de la Belgique et surtout de mon pays et de la France. Tous les soirees dans la ville, et la vie est encore economique avec la peseta.
Je recevais une lettre ecrit par ma mere avec la programmation du coupe d'Europe en Angleterre. Souvent je les appellait et je les disait que tout va bien ici.

Autre petit voyage qu´on faisait etait une visite a un bodega dans un petit village de Zamora, pour le souper et pour prendre beaucoup de vin.
Quand la coupe d'Europe commence, tous les neerlandais nous sommes alles au bar "La Hacienda" pour regarder le match Pays Bas - Ecosse. Le resultat, 0-0, franchement est comme une reflection du tournoi.
Salamanque a un pub irlandais formidable (O'Neill's) dans lequel je vais souvent a prendre mon Carlsberg. France joue contre Espagne, et moi, comme neerlandais francofil, je suis la avec mon tricot des bleus.
Je m' assis dans un tabouret et une jolie brunette me demande: Hola, esta silla esta libre?
Comme j'ecoute son accent français je lui repond en français, nous avons une bonne soiree avec le match qui termine 1-1.

Le temps passait agreablement, mais tres vite. Mardi 18 juin l'experience terminait. Avec mes colleagues, j'avais achete le billet de bus a Valladolid, la ou le voyage de retour commençait.
J'avais encore beaucoup de pesetas et j'entrais dans un banque pour les changer a francs français. Pendant le voyage, un mec dans le bus me disait que les Pays Bas avait perdu 4-1 contre Angleterre (perdre avec beurre et sucre alors).
Le bus passait par les memes villes (ajoutant Lille). Vers 19h du 19 juin j'arrivais de retour dans mon petit village. Encore je pense souvent avec nostalgie et melancholie a mon experience de Salamanca.

El numero 1

Lunes, el principio de la semana. Lo cual antes era una noche para descansar o ver alguna peli o serie buena, se ha convertido en el festival del numero 1, o sea, otra vaca lechera que se exprime hasta que los terneritos ya tendrán que comprar su propio brik.

No pretendo criticar, pero me entran ganas de rascar en los programas de concursos, gran hermanos, islas y demás realities culebronadas, dramaticas, y sobre todo con lineas de telefono "pa" que sobre todo blindas a tu concursante favorito.

"Oei", qué dificil, quién va ser mi concursante favorito? Ni idea, no quiero ilusionarme para que luego lo echan del programa. Además, como nadie de los concursantes tiene una pronunciación normal del inglés, entonces el jurado ni les critica por eso.

Encima todos sabemos que es un show de esos como todos, más amañados que los ultimos partidos de la liga.
Luego que cada uno tiene su estilo, la muchacha que canta con aire, el señor mayor que solo canta boleros y rancheras y aquellos que más bailan que cantan.

A pesar de que es otro programa de los amigos de A3, que comprán todo formato o cualquier cadena de exito, también hay algun puntito positivo;

 No empujan los "pobres" concursantes como en OT y el jurado intenta ser sincero. Pero al final siempre decidira el publico.

No caigan en la trampa del mensajito o de la llamadita, en esta epoca de mala economia siempre hay cosas mas importantes en que gastar la pasta que nunca nos sobra.

Como ya sabemos que es un concurso para que nos timen, lo normal es que no ganará el mejor concursante, ganará la persona que mejor sabra manipular.

zzz... bostezo... la proxima vez escribiré de nuevo en francés

La caja de cerveza (kratje bier)

Mientras celebro en la oficina la conquista de la trigesima segunda liga por el Real Madrid (algo que mis amigos catalanes seguramente no entienden, aqui por Barna, pero bueno) mi compañero D. me comenta que estuvo ayer en un garito de esos por la playa, el tipico sitio pijo donde probablemente tienes que pedir cita en su lista para poder entrar (a mi me la pela estos cuchitriles, no me encontraras alli nunca, mai mai) pero enfin, una simple botellita de la birra mas famosa de nuestra tierra, cobrandole 7 euros. 1166 pelas!! Es una vergüenza, siendo holandeses y tener que pagar el precio de turista por una cerveza de tu propia tierra, es una clavada que duele en el corazon y en el bolsillo.


Con el doble de esta pasta en nuestra tierra de los Paises Bajos compras una caja de 24 botellitas en cualquier super.


La caja de cerveza es un concepto del norte de Europa. Mientras en España, los pakis te siguen en todas partes, aqui en Barna vas por la noche por la rambla o donde sea en el centro, y alli estan con sus latas: "Cerveza beer?"

Son la "top manta de la cerveza" ya que la ley prohibe la consumicion de alcohol en la calle. En verano, cuando vas a la playa, estan los mismos jorobando con la misma frase, añadiendo tambien el "water" y los refrescos.


Debido al clima estupendo que tienen los paises mediterraneos, a partir de mayo ya esta el tiempo optimo para las tipicas fiestas en terrazas, aticos, con una mesa llena de alcohol, buena musica y el dia siguiente tienes la resaca dominguera. Pero todo el mundo esta de pie. La caja de cerveza no se vende en el super, solo los dueños/as de los bares tienen acceso a la compra de las cajas de cerveza (aqui mayormente Estrella Damm, Moritz y San Miguel).

En los Paises Bajos montas una party, compras no se cuantas cajas de birra, y cuando estan vacias devuelves todo para que te den el retorno por envase, y con toda esa pasta te puedes comprar otra caja mas. Y las cajas sirven como silla


El retorno por envase tampoco existe aqui, todo el vidrio se tira y el plastico tambien. Ademas, con la crisis que tiene España, no seria buena idea introducirlo ya que algunos son capaces de chorizarte tus botellas vacias.


Ya se acerca el finde, salut ! A por una birrita, proost!

Deutschland Nachbar

Die Provinz Gelderland (mein Land) grenzt an Nordrhein-Westfalen. Bereits in den achtziger Jahren fing ich an die Sprache meiner Nachbarn zu lernen.
Selbstverständlich ist die BRD mehr als einfach nur Bier und Brat, bzw. Bockwurst. Hier ein Uebersicht:

Wenn du von meinem Dorf südlich fahrst, kommst du nach etwa 30 KM auf die berühmte Hamalandroute.
Jetzt mal zurück in die Geschichte; in 1986 und 1987 fuhren wir (meine Eltern, Brüder und ich) dort die Grenze über, morgens früh, so gegen 5 Uhr, wenn alles noch dunkel ist und die Zollamtmitarbeiter noch schlafen.
Wenn die Sonne aufkommt sind wir gerade auf die A3, der richtige große Deutsche Autobahn (die A12 in der Niederlande), südlich, immer südlich. Pinkeln auf ein Rastplatz (mit großem Schild: bitte sauberhalten), dort ein Brötchen essen, und Ferien feiern in Oesterreich und die Schweiz.

Mittlerweile ist es 1988. Die BRD organisiert die EM. Niederlande hat eine sehr gute
Mannschaft, aber verliert das erste Wettbewerb gegen der UdSSR mit 0-1.
Rinus Michels, der General (Fußball ist Krieg), greift ein und er lasst Van Basten spielen gegen England. Wir gewinnen 3-1, England geht nach Hause und die Match gegen Irland winnen wir auch, jedoch, mit viel Glück und ein mögliches Abseitstor.

Wir treffen uns mit unserem Nachbar Deutschland ins Halbfinal. Wie Gary Lineker 2 Jahre später sagen würde: Fußball, 22 Männer streiten um ein Ball, und am Ende siegt Deutschland.
Die Mannschaft kriegt ein Elfmeter die reingeschossen wird von Lothar Matthäus (er hat sich nicht wirklich Populär gemacht bei uns. Holland sprach von einer Schwalbe), aber wir haben Ronald Koeman, der auch ein Elfmeter benutzt.
Fast am Ende hat van Basten seine Hand hoch, er bekommt ein Paß von Wouters und schießt die 2-1 drin. Niederlande froh, das 1974 Trauma kann wieder im Schrank hinein.
Niederlande gewinnt dann auch die Finale und in Amsterdam wird getanzt auf die Schiffe.

In 1990 hab ich angefangen wirklich Deutsch zu lernen in der Schule. Nominativ, Genitiv, Dativ, Akkusativ; der,des,dem,den ; die,der,der,die ; das,des,dem,das ; die,der,den,die

Meine Städte in meinem Nachbarland:
Laßt uns anfangen mit Köln, die Großstadt am Rhein. Der Dom, Kölsch Bier. Warscheinlich habe ich Köln 4 Mahl besucht, mit dem Zug (ICE) vom Arnheim Bahnhof. Das letzte Mal sturmte es, der ICE fuhr nicht, und dann endete die Reise (3 bis 4 Stunden) in Venlo.
Auch habe ich viel Spaß gehabt in Bielefeld, Dortmund (in der Discotheke Soundgarden) und vor allem in Saarbrücken, wo ich mit meinen Freunden Niels und Anne ein deutsch-franzozisches Fest mitgefeiert habe (an der Grenze der Goldene Bremm mit Spicheren).
In die deutsche Grenzorte gibt es immer viel "Benzintourismus" aus der Niederlande, da die Preise bei unserem deutschen Nachbar ein bißchen billiger sind. Ich war fast jeden Freitag an der Tankstelle in Alstätte um danach Bier trinken zu gehen in Enschede.

Wenn ich von Spanien zurück gehe nach meinen Land ist es einfacher um nach Düsseldorf Weeze zu fliegen, weil das weniger KM. sind wie von Schiphol aus.
Das Bild was beigefügt ist, ist die Grenze auf die Hamalandroute, von Deutschland nach Niederlande in Mai 2009.

Bis zum nächsten Mal!!!

LA EUSKAL HERRIA, DICIEMBRE 2011

Un poco tarde, ya que se trata de un viaje del año pasado... La Euskal Herria
La historia se repitio. Tras un par de años y conocer nuevos "euskolegas" ya era tiempo de volver al pais vasco.
27/12
Yina y yo madrugabamos, levantandonos a las 6 de la mañana. El tren sale a las 7:35 desde Sants. Con la maleta llena tomamos el cafe, unos muffins y un entrepa. Para 2, la broma asciende a casi 14 euros.Navarra empieza en Tudela y termina en Alsasua. Llegando a la capital (Iruña) llamamos a Mikel; "Kaixo gizon, zer moduz? Llegamos a las 13 horas a Donosti".El tramo entre Navarra y Gipuzkoa es mas bonito, ya que ves alguna cosa que no es la A2 o el desierto de Huesca y Zaragoza.Recien salido de la geltokia (estacion) de San Sebastian, el Mikel ya nos esperaba. Fuimos al boulevard del reloj y dimos una vuelta por las "kaleas" de la ciudad, visitando una de las muchas "jatetxeas" para un txakoli y un pintxo. Tambien pasabamospor el Kursaal y la Kontxa Hondartza.
Mas tarde el verdadero anfitrion se presento; Francisco Javier. Nos reunimos todos en la Bretxa, Mikel se fue, y nosotros seguimos. En un bar, donde el camarero era mas bien vago que cansado, tomabamos un plato combinado y despues seguimos a ver el famoso Mendieta Igeldo, la montaña que es como el Tibidabo de Barcelona, te da una vista bonita sobre las playas de Donosti y el resto de la ciudad.
Al comenzar el atardecer, bajabamos del Igeldo y fuimos a ver el Peine de los Vientos, un momumento de hierro a pie de la playa. Alli se junto otro "mutil": Ibon. Era la hora del carajillo que tomabamos en un garito al lado del gimnasio y el club de tennis, y despues hicimos una vuelta por el puerto, donde estan los barquitos y los restaurantes un poco mas "mediocres" que clavan a los turistas franceses.
Para los fans de mejillones; fuimos al bar la Mejillonera, por suerte tambien servian unas buenas bravas (con mucha zalzzaaaaa).Salimos de Donosti para ir a nuestra "etxea" por los siguientes dias; en Villabona. Javi nos enseño como ir a la estacion y fuimos a dormir.
28/12
Ya que el dia anterior hacia muy buen tiempo, evidentemente, las temperaturas tenian que bajar. Cruzabamos el puente que separa Villabona de Zizurkil y fuimos a desayunar al bar Txindoki antes de coger el tren a Donosti.
Una vez llegado alli seguiamos los carteles para ir al "topo", el Euskotren, los ferrocarriles vascos. El plan era visitar un par de pueblos al oeste.
El euskotren va por unas vias muy estrechas y por un bonito camino en medio del bosque. Llegamos a Zumaia, dimos una vuelta, subimos a la montaña del castillo y hicimos unas cuantas fotos.
A la hora de comer entrabamos primero a la tipica jatetxea llena de gente y decidimos de dar otro local la oportunidad. Un par de buenas kazuelitas, sagardoa, bravas y un heladito, todo bien baratijillo.
Tras ver el puerto volvimos a la estacion y cogimos el tren a Zarautz. Alli llegado pasabamos por un parque, donde avisaban a la gente de limpiar la "merde" de sus "txakurras" (perros), un local con un 7 enorme (zazpi) y la "hondartza" (playa). Un perrito buscaba diversion mientras yo me moje los zapatos en las olas del mar. Vimos el bar de Arguiñano, el buen hombre que tira aceite en cantidades industriales en su cocina. El garito estaba "txapau" asi que volvimos y encontrabamos un parque con patos. El tiempo volaba y perdimos el tren de vuelta a Donosti.
Una vez de nuevo por Donosti teniamos muchas ganas de tomar un café. Al lado del topo entrabamos al bar Iruña, (del cual hay más que una por el país vasco). Pasabamos por la fuente y llamaba el Javi, diciendo que no volvamos a su pueblo, ya que era su noche de sociedad y estabamos invitados.
Volvimos a la Bretxa (el mercado) y casualmente llovia. Qué lástima. Por suerte hay unas buenas carpas, por lo cual la gente puede guardar sus motos allí para no mojarse.
La sociedad, un local con una cocina enorme y licores para emborrachar a un orfanato, estaba justo debajo de una autopista en el barrio de Loiola, no muy lejos del estadio de Anoeta. Ibon ya nos esperaba y sirvia vino, mientras hicimos mini "ogitartekoak" de txorizo.
Un par de chavales más se unian, mientras Ibon y Javi nos enseñaban los premios e ikurriñas ganados con los veleros. Una buena cena con café y txupito y pa casa.
29/12
Hoy tocaba quedarse por Donosti, ya que teniamos que hacer las compras necesarias. Javi hablo de una buena "kafetegia / okindegia", pero nos encontrabamos con un bar super rustico en otra calle. En Donosti hicimos nuestras compras y comimos una hamburguesa en el Va Bene. El tiempo podia estar mejor, eso si. Tras gastar pasta decidimos de ir al super en Villabona para preparar nosotros la cena, la cual era un éxito total, y luego vimos unos videos divertidos...
30/12
Ya que el dia 31 la vuelta estaba para las 7 y pico AM, esto fue el ultimo dia. Por que teniamos ganas de ir a Iparralde (el pais vasco frances), quedabamos con Javi que nos recoge por Hondarribia.
Hicimos el desayuno en Amasa, el bar recomendado por nuestro amigo. Y creo que es de los mejores bares, con personal muy amable, en general todos los euskaldunes nos han caido fenomenal. Cogimos el tren a Irun. El cielo engañaba, porque una vez llegado allí comenzo a llover txirimiri, no mucho, pero si que molestaba. Pasabamos por un parque ecologico y hicimos la foto del cartel de Frantzia 1 KM. En Hondarribia fuimos a comer primero, llovia y llovia más. Vimos la parte alta del pueblo, las placitas y casitas y un mirador desde donde se puede ver la bahia del Txingudi del rio Bidasoa, que allí es la frontera con Hendaye.
Enfrente del bar Lagunak esta la oficina de Correos, donde Javi nos recogio. Un poco más tarde salimos de Hegoalde y vimos los bares, estancos y gasolineras de la avda. Iparralde, una zona donde la gente saca mucha pasta y donde hay colas de clientes franceses.
Iparralde viene de norte. Pasabamos por los primeros "villages françaises", como Hendaye & Urrugne. Primera visita de la tarde era en Saint Jean de Luz.
Al llegar al pueblo, lleno con gente haciendo compras para el año nuevo, no veas que txungo para aparcar el coche. Entraba en una tienda de flores: Bonjour, est-ce qu'on peut mettre la voiture sur la ligne jaune a la rue? On doit payer?
Si se podia aparcar el coche, pagando un par de euros. Saint Jean de Luz es un pueblo bohemio, sobre todo en epoca navideña, con marrons glaces, un chocolat au noisette delicioso y muchas fotos divertidas mientras el txirimiri nos mojaba.
La ruta seguia a Biarritz, ciudad con casino donde el tiempo siempre joroba. Hacia 4 grados, pero vimos las calles super bonitas y todo iluminado. La plaza de la catedral estaba llena con gente tomando fotos, porque la catedral cambiaba de color como los camaleones.
Despues de nuestra ruta, mojados como gatos y un poco cansados volvimos al territorio español del pais vasco. Entrando por Irun, con su enorme ZAISA de actividades logisticas, informabamos a Ibon. El nos esperaba en la taberna, donde tomabamos un zurito y luego fuimos a cenar en Zizurkil. Contentos volvimos despues a Villabona y nos despedimos del Ibon
31/12
Las "oporrak" (vacaciones) siempre pasan rapido. Ya que la vuelta a terra catalana era pronto por la mañana desde la estacion de San Sebastian. Asi que tuvimos que madrugar. La temperatura de vuelta en Catalunya era 15 grados mas que en el pais vasco.
Gracias a los que han hecho posible estas vacaciones; nuestros amigos vascos Mikel, Ibon y el anfitrion Javier. ESKERRIK ASKO

Paquito goes Down Under

Everything started about 7 years ago in October. With many pleasure I was working in a logistics company in an office which was way too expensive. Speaking french and trying to change my dutch to flemish when talking with the belgians. That same month I had moved to the western part of the city Barcelona, to this little flat with a small bathroom and an even smaller kitchen, but with a very nice terrace.

A gorgeous greek girl asked if I would come to her birthday party. "Of course, it´ll be great fun".
What is a greek party? Tons of tzatziki (delicious) an enormous pie, and plenty of booze.
While I made my whisky coke, suddenly I met the guy. "Soy Francisco, llamame Siscu".
Vale, I said, yo soy Robin, encantado de conocerte.

My friend Victor brought him to the party. The typical thing about parties is that there are always people who get in although most people do not know them.
It was in fact the first evening that I really got to know the Barcelona city centre, we went to the Karma at the plaza real and I got home quite drunk.

At that time, in winter 2004 and spring 2005, Siscu had the habit of calling me and ask me to go to the liquor store and bring 300 bottles of beer and fetch also 10 kilos of Doritos. Then, either we drank beer or martini and listened to music.
Meanwhile he had also found himself a nice job where he must have learned a lot during those 7 years. He is one of my brothers, just like the guy from Russia and the other from Navarra.

Funny in the begin was mainly that he and his other friends used to speak in a typical catalan spanish with strange words which you will not understand only with 3 year of studying spanish from a book. Catalan is a nice language, but complicated with accents and stuff...
In those times, when people could still spend more than they earn (3 years later the whole "casa de naipes" fell down crumbling), we had the idea to get a couple of days away from Spain.

So we got to the south of France, in the pittoresque little city of Narbonne. This first visit to France will stay in our memories for the visit to Carcassonne, the huge steak and the Merlot wine that hit us like the man with the hammer hits the participants of the Tour de France.
This was only the first of many trips, we have travelled on and saw more things, like Perpignan, although it is French Catalunya, the people do not use it there that much. Perpignan we´ll remember for the visit to an industrial area discotheque with extremely expensive alcohol.

Toulouse was also waiting for us. But as usual, the french SNCF threw carbon in our breakfast cause they had another "grève". So we went by bus, it rained a lot and we spent too much money on pralines.
The last french visit was Montpellier. We had experience in France. But when we arrived in Narbonne and the rails were blocked ahead, the personnel of the SNCF told; it´ll probably be one hour before we can proceed.
I do not know if they are bad predictors or they just lie very good. We got out of the train to have a beer in a bar and 30 minutes later we got back to the station and the train was gone.
So I went to information and I said: "Bon, nos valises sont dans le train a Montpellier, veuillez informer vos colleagues là qu´ils nous gardons les valises, nous achetons des nouveaux billets, etc. etc."
I also said them that they did not tell us the truth about the delay, but they were not really having fear from my threatenings.

More places we went: Berlin, Germany (in a freezing february cold) screaming together on the Brandenburger Tor, various cities in the Netherlands and Belgium, a couple of times to Murcia, eating splendid "prawn horses from el Torrao" and Basque Country and Rome, Italy. Apart from the tons of parties we have celebrated here in Barcelona and other parts of the catalan territory.

Cesc, this is for you. Happy Birthday and I wish you all the best in Australia. Your english pronounciation will improve day by day. Don´t forget to listen music from Australia. You won´t be here, but we will know what you will do around there. Remember the time you had and look forward to the time you will have there! Wear your hat and sunglasses or your skin will get burnt.
Anyway before you leave we´ll surely have that last Murphy, Guinness or Foster pint.
Cheers!